Eftelist duikt erin!

On­der het mom van het Klank- en Spek­ta­kel­fes­tijn laat de Ef­te­ling jaar­lijks rond de twee­hon­derd ama­teur-mu­ziek­ge­zel­schap­pen naar het park ko­men om be­zoe­kers te ver­ma­ken met een he­le­boel ge­toe­ter en ge­trom­mel. He­laas is dit on­ge­twij­feld goed be­doel­de ini­ti­ti­a­tief in wer­ke­lijk­heid vaak een stuk leu­ker voor de mu­zi­kan­ten zelf dan voor de toe­hoor­ders, aan­ge­zien veel van de har­mo­nie­ën, dweil­or­kes­ten en fan­fa­res een rond­uit weer­zin­wek­kend ge­luid weten te pro­du­ce­ren.
Zo af en toe een vals trom­pet­te­rend en­sem­ble op een pad of plein zou zo'n ramp nog niet zijn, maar van­uit de mu­ziek­tent in Ma­re­rijk klinkt al ja­ren élk week­end op­nieuw een ka­ko­fo­nie van der­tig on­wel­lui­den­de blaas­in­stru­men­ten of van een roe­del kin­de­ren die pas acht we­ken op vi­ool­les lij­ken te zit­ten. Het la­waai reikt ver en pleegt een aan­slag op de trom­mel­vlie­zen van een­ie­der die rus­tig wil ver­po­zen bij de Ge­denk­zuil in het Sprook­jes­bos of op het ter­ras van het Wit­te Paard.
Doe be­zoe­kers dit niet lan­ger aan! Een paar écht pui­ke ge­zel­schap­pen per jaar zou­den een wel­ko­me aan­vul­ling op de en­ter­tain­ment­ka­len­der kun­nen zijn, maar de hui­di­ge vorm van het Klank- en Spek­ta­kel­fes­tijn is een ramp voor de rust in Ma­re­rijk.