Eftelist duikt erin!

Een Droom­vlucht-scène kwa­li­fi­ce­ren als kitsch lijkt mis­schien wat pot­sier­lijk bin­nen de ka­ders van de at­trac­tie, maar als er één ge­deel­te van de rit moei­te­loos al­le gren­zen van de goe­de smaak over­schrijdt is het wel het heel­al met de he­mel­burch­ten - de twee wit­te glit­ter­kas­te­len links in de scène voor­op. Toch koes­te­ren we war­me ge­voe­lens bij de zacht zwe­ven­de lucht­pa­lei­zen, nauw­keu­rig ge­gar­neerd met glin­ste­ren­de dia­man­tjes. Mis­schien zijn we er ge­woon aan ge­wend ge­raakt, of wel­licht is het een col­lec­tie­ve guil­ty plea­su­re? Hoe dan ook: Droom­vlucht kan niet meer zon­der. Toch is er één as­pect aan de burch­ten dat doet ver­moe­den dat het bud­get voor­tij­dig op was: de grof ge­schil­der­de gor­dijn­tjes op de rui­ten van het kas­teel zien er­uit als plak­kaat­verf op de ra­men van een ba­sis­school. Dát kan zon­der al te­veel moei­te een heel stuk be­ter en ge­loof­waar­di­ger!