Eftelist duikt erin!

Een wan­de­ling door het Sprook­jes­bos zou voor ie­de­re be­zoe­ker, maar ze­ker voor wie voor het eerst of na een lan­ge tijd weer in de Ef­te­ling komt, al­tijd moe­ten be­gin­nen bij de Hek­sen­poort. Voor de op­ti­ma­le Sprook­jes­bos­be­le­ving is een eer­ste blik op de heu­vel met het kas­teel van Doorn­roos­je ten­slot­te on­ont­beer­lijk. Zo was het ge­ne­ra­ties lang en zo zou het nog steeds moe­ten zijn.
De hui­di­ge in­de­ling van het park en daar­bij de ver­an­der­de lig­ging van de par­ken­tree heb­ben er ech­ter voor ge­zorgd dat een groot deel van het pu­bliek nu al vijf­tien jaar via de ach­ter­zij­de van het Sprook­jes­bos naar bin­nen wan­delt. De poort op de Pardoes Promenade ver­wel­komt te­gen­woor­dig veel meer gas­ten dan de éch­te en­tree aan de an­de­re kant van het Sprook­jes­bos, waar­door de mees­te be­zoe­kers nu steeds een deel van het bos mis­sen. Veel on­we­ten­de be­zoe­kers, groot en klein, mis­sen door de­ze in­fra­struc­tu­re­le mis­kleun niet al­leen het fraaie zicht op het kas­teel van Doorn­roos­je, maar ze slaan daar­bij per on­ge­luk ook de ka­bou­ters in het Ka­bou­ter­dorp over. Toch niet de min­ste Sprook­jes­bos­be­wo­ners!
De Ef­te­ling zou er­voor moe­ten zor­gen dat veel meer be­zoe­kers voort­aan ge­woon via de Hek­sen­poort naar bin­nen ko­men, zo­dat er van het eer­ste tot het laat­ste sprook­je van het Sprook­jes­bos kan wor­den ge­no­ten.