Eftelist duikt erin!

Het Sprook­jes­bos is de af­ge­lo­pen ja­ren van een dwaal­bos steeds meer ver­wor­den tot een at­trac­tie met een vas­te rou­te. Met na­me in het laat­ste deel van de tocht wordt de be­zoe­ker ge­dwon­gen elk sprook­je af te lo­pen en dat terwijl een rondje Sprookjesbos inmiddels toch al snel twee uur duurt. Van­af net na de In­di­sche Wa­ter­le­lies kan niet meer wor­den af­ge­we­ken van het hoofd­pad.
Na­tuur­lijk is het fijn dat er een rou­te is voor wie niets wil mis­sen, maar voor wie tij­dig bij zijn ge­re­ser­veer­de ta­fel of voor­stel­ling wil zijn, of voor wie de Sprook­jes­boom of Re­pel­steel­tje lie­ver links laat lig­gen maakt de Ef­te­ling het wel on­no­dig las­tig. Door hel­der aan te ge­ven wat de hoofd­rou­te is en met dui­de­lij­ke be­weg­wij­ze­ring zou het geen en­kel pro­bleem mo­gen zijn hier en daar een ex­tra sluip­paad­je aan te leg­gen, zo­als dat ook in de rest van het bos ge­beurt. Een paad­je van­af de In­di­sche Wa­ter­le­lies naar de Fa­kir zou al­vast een hoop er­ger­nis bij de be­zoe­ker en het per­so­neel kun­nen voor­ko­men.