Eftelist duikt erin!

Het Wa­ter­or­gel in het Car­rou­sel­pa­leis was al een tijd­je niet meer wat het ooit was, maar sinds 2010 is dit be­lang­rij­ke stuk­je Ef­te­ling­nostal­gie he­le­maal niet meer voor het pu­bliek toe­gan­ke­lijk. In de zaal wor­den te­gen­woor­dig tv-pro­gram­ma's zo­als Het Mysterie van... op­ge­no­men. De Ef­te­ling heeft steeds aan­ge­ge­ven dat het om een tij­de­lij­ke op­los­sing gaat, maar van de bouw van een nieuw on­der­ko­men voor me­dia­pro­duc­ties lijkt voor­als­nog geen spra­ke en sinds de komst van Aquan­ura lijkt de nood­zaak om het Wa­ter­or­gel te her­o­pe­nen nog ver­der weg­geëbd. Ont­zet­tend spij­tig!
Het is vol­ko­men dui­de­lijk dat het Wa­ter­or­gel toe is aan een flin­ke op­fris­beurt - ook op tech­nisch en cre­a­tief vlak. Maar zo­als de Ef­te­ling zorgdraagt voor haar ou­de car­rou­sels en de bij­be­ho­ren­de or­gels, zo ver­dient ook het Wa­ter­or­gel aan­dacht. Dit is één van die au­then­tie­ke plek­jes waar je bij­zon­der voor­zich­tig mee om­gaat, los van de in­kom­sten die er­te­gen­over staan. Ef­te­ling, kom de be­lof­te na en zet het Water­orgel terug op het pro­gram­ma!

Ideaal gezien zou de Wereld vol Verwon­de­ring gelegen zijn tussen don­ke­re wou­den, heiïge vlak­ten vol stuif­zand, en in de verte - op drie da­gen af­stand te paard - het vol­gen­de dorpje vol Pieckeriaan­se architec­tuur. He­laas ligt de Efteling in plaats daar­van in­ge­klemd tussen Europa­laan, Horst en Kinken­polder. Op een aan­tal plaat­sen in het park is de bui­ten­wereld achter de hek­ken jam­mer ge­noeg goed zicht­baar, en een aantal van die locaties zijn al mid­dels een ver­zoek in deze lijst te vinden. Echter ont­breekt nog één van de gro­tere doornen in het oog: te we­ten het lange pad aan de zuid­kant van het park, van Joris en de Draak langs de Karper­vijver richting Fata Morga­na. Vanaf het wande­lpad worden bezoe­kers hier langs hond­er­den meters kaal gevange­nis­hek ge­leid, met een on­ver­bloem­de blik op de niet be­paald Efteling­se Eftelingse­straat erbui­ten. Vanuit de Stoom­trein die de­zelf­de richting op­rijdt is het nog erger, bezoe­kers dienen minute­nlang strak rich­ting park te kij­ken terwijl de Stroom­trein lang­durig vlak langs het hek raast. Het aan­pak­ken hier­van is geen sine­cure maar zou van groot be­lang zijn voor een fraaiere bele­ving in een flink stuk van het park.