Eftelist duikt erin!

Het Wa­ter­or­gel in het Car­rou­sel­pa­leis was al een tijd­je niet meer wat het ooit was, maar sinds 2010 is dit be­lang­rij­ke stuk­je Ef­te­ling­nostal­gie he­le­maal niet meer voor het pu­bliek toe­gan­ke­lijk. In de zaal wor­den te­gen­woor­dig tv-pro­gram­ma's zo­als Het Mysterie van... op­ge­no­men. De Ef­te­ling heeft steeds aan­ge­ge­ven dat het om een tij­de­lij­ke op­los­sing gaat, maar van de bouw van een nieuw on­der­ko­men voor me­dia­pro­duc­ties lijkt voor­als­nog geen spra­ke en sinds de komst van Aquan­ura lijkt de nood­zaak om het Wa­ter­or­gel te her­o­pe­nen nog ver­der weg­geëbd. Ont­zet­tend spij­tig!
Het is vol­ko­men dui­de­lijk dat het Wa­ter­or­gel toe is aan een flin­ke op­fris­beurt - ook op tech­nisch en cre­a­tief vlak. Maar zo­als de Ef­te­ling zorgdraagt voor haar ou­de car­rou­sels en de bij­be­ho­ren­de or­gels, zo ver­dient ook het Wa­ter­or­gel aan­dacht. Dit is één van die au­then­tie­ke plek­jes waar je bij­zon­der voor­zich­tig mee om­gaat, los van de in­kom­sten die er­te­gen­over staan. Ef­te­ling, kom de be­lof­te na en zet het Water­orgel terug op het pro­gram­ma!

In zijn veertigjarige geschiedenis kent In den Ouden Marskramer vele gezichten. De sfeervol ommuurde binnenplaats met ouderwetse loketten en een informatiepunt werd pas in de jaren negentig overdekt; het huidige interieur stamt uit 2009. Het exterieur bleef echter al die jaren trouw aan het ontwerp van Ton van de Ven die zich hierbij van zijn meest Pieckse kant liet zien: de grauw gestucte muren doen vermoeden dat het gebouwtje er al eeuwen staat - tot 2017. Na een stevige schilderbeurt zijn de muren wel erg geel en is het inschaduwwerk veel te subtiel, een kwaal waar het voormalige poppentheatertje aan het Anton Pieckplein de laatste jaren ook last van heeft. Tot overmaat van ramp heeft men besloten de oude gevelsteen te voorzien van spierwitte letters en op de oorspronkelijke voorgevel is de winkelnaam te dik en in het verkeerde lettertype geschilderd. Dit broddelwerk moet over!