Eftelist duikt erin!

Het Wa­ter­or­gel in het Car­rou­sel­pa­leis was al een tijd­je niet meer wat het ooit was, maar sinds 2010 is dit be­lang­rij­ke stuk­je Ef­te­ling­nostal­gie he­le­maal niet meer voor het pu­bliek toe­gan­ke­lijk. In de zaal wor­den te­gen­woor­dig tv-pro­gram­ma's zo­als Het Mysterie van... op­ge­no­men. De Ef­te­ling heeft steeds aan­ge­ge­ven dat het om een tij­de­lij­ke op­los­sing gaat, maar van de bouw van een nieuw on­der­ko­men voor me­dia­pro­duc­ties lijkt voor­als­nog geen spra­ke en sinds de komst van Aquan­ura lijkt de nood­zaak om het Wa­ter­or­gel te her­o­pe­nen nog ver­der weg­geëbd. Ont­zet­tend spij­tig!
Het is vol­ko­men dui­de­lijk dat het Wa­ter­or­gel toe is aan een flin­ke op­fris­beurt - ook op tech­nisch en cre­a­tief vlak. Maar zo­als de Ef­te­ling zorgdraagt voor haar ou­de car­rou­sels en de bij­be­ho­ren­de or­gels, zo ver­dient ook het Wa­ter­or­gel aan­dacht. Dit is één van die au­then­tie­ke plek­jes waar je bij­zon­der voor­zich­tig mee om­gaat, los van de in­kom­sten die er­te­gen­over staan. Ef­te­ling, kom de be­lof­te na en zet het Water­orgel terug op het pro­gram­ma!

In de zo­mer van 2007 ble­ven de deu­ren van de Di­o­ra­ma­hal en­ke­le maan­den ge­slo­ten ter­wijl de Ef­te­ling werk­te aan een groot­scheep­se res­tau­ra­tie van de­ze bij­zon­der char­man­te at­trac­tie. Berg­rug­ge­tjes wer­den ge­re­pa­reerd, straat­jes, mo­len­tjes en kas­teel­tjes op­nieuw ge­mo­del­leerd en in het de­cor plaatste men piep­klei­ne Ef­te­ling­se fi­gu­ren bij, zo­als het gan­zen­hoed­ster­tje op een land­weg­ge­tje, het bal­lon­nen­vrouw­tje op een ker­mis­plein, en een mi­ni­a­tuur-An­ton Pieck ach­ter een schil­ders­ezel in een idyl­lisch land­schap­je. Ont­roe­rend!
He­laas bracht de ver­nieu­wing van de Di­o­ra­ma­hal niet lou­ter goeds met zich mee. Om prak­ti­sche re­de­nen werd de vloer­be­dek­king ver­van­gen door glan­zend vloer­zeil, waar­door de hal qua aan­blik én akoes­tiek jam­mer ge­noeg heel wat min­der knus werd.
Maar voor­al: waar vroe­ger een­vou­di­ge ban­ken pre­cies in de nis­sen in de zij­mu­ren pas­ten staan te­gen­woor­dig een aan­tal bij­zon­der on­prak­ti­sche zit­hoe­ken te­gen de wan­den aan. De­ze set­jes ban­ken met ta­fels moe­ten de nog­al on­no­ze­le sug­ges­tie van los­staan­de trein­cou­pés wek­ken en zijn zo­da­nig ge­plaatst dat de voor­heen zo rui­me, rus­ti­ge in­de­ling van de hal een rom­mel­tje is ge­wor­den. Daar­bij komt dat de zit­hoe­ken zelfs op druk­ke da­gen stee­vast leeg blij­ven: de cou­pés zijn der­ma­te krap en on­han­dig in­ge­deeld dat be­zoe­kers er niet graag in blij­ven zit­ten.
Weg met de zit­hoek­jes dus, en geef de Di­o­ra­ma­hal de fraaie aan­blik van wel­eer te­rug!