Eftelist duikt erin!

Het Wa­ter­or­gel in het Car­rou­sel­pa­leis was al een tijd­je niet meer wat het ooit was, maar sinds 2010 is dit be­lang­rij­ke stuk­je Ef­te­ling­nostal­gie he­le­maal niet meer voor het pu­bliek toe­gan­ke­lijk. In de zaal wor­den te­gen­woor­dig tv-pro­gram­ma's zo­als Het Mysterie van... op­ge­no­men. De Ef­te­ling heeft steeds aan­ge­ge­ven dat het om een tij­de­lij­ke op­los­sing gaat, maar van de bouw van een nieuw on­der­ko­men voor me­dia­pro­duc­ties lijkt voor­als­nog geen spra­ke en sinds de komst van Aquan­ura lijkt de nood­zaak om het Wa­ter­or­gel te her­o­pe­nen nog ver­der weg­geëbd. Ont­zet­tend spij­tig!
Het is vol­ko­men dui­de­lijk dat het Wa­ter­or­gel toe is aan een flin­ke op­fris­beurt - ook op tech­nisch en cre­a­tief vlak. Maar zo­als de Ef­te­ling zorgdraagt voor haar ou­de car­rou­sels en de bij­be­ho­ren­de or­gels, zo ver­dient ook het Wa­ter­or­gel aan­dacht. Dit is één van die au­then­tie­ke plek­jes waar je bij­zon­der voor­zich­tig mee om­gaat, los van de in­kom­sten die er­te­gen­over staan. Ef­te­ling, kom de be­lof­te na en zet het Water­orgel terug op het pro­gram­ma!

Met het oog op de ver­wach­te ex­tra aan­loop naar Ruig­rijk we­gens de komst van de Vlie­gen­de Hol­lan­der werd en­ke­le ja­ren ge­le­den be­slo­ten het ho­re­ca­punt­je De Meer­min te voor­zien van een rui­mer ter­ras, met nieu­we bank­jes en nieu­we ta­fel­tjes. Een aar­di­ge ver­be­te­ring van dit eta­blis­se­ment, wa­re het niet dat er aan de plaat­sing van het ter­ras­meu­bi­lair wel een dron­ken zee­man te pas lijkt te zijn ge­ko­men: de aan de grond vast­ge­klon­ken zit­jes staan veel te ver bij de ta­fels van­daan! Voor de vol­was­sen be­zoe­ker is de on­han­di­ge af­stand nog nét te over­brug­gen, maar voor kin­de­ren is het on­mo­ge­lijk om een­maal op het bank­je ge­ze­ten ooit nog zelf bij de friet­jes op ta­fel te ko­men. Het le­vert ge­ga­ran­deerd ge­knoei op met klod­ders ra­vi­got­te­saus en druip­sels van vet­te ka­bel­jauw - las­tig uit je broek te was­sen hoor! Het ter­ras ziet er hier­door bo­ven­dien heel merk­waar­dig uit, zelfs zon­der kind­jes die op hun knie­ën ba­lan­ce­rend naar hun kib­be­ling zit­ten te hen­ge­len. Graag de bank­jes een beet­je aan­schui­ven dus!