Eftelist duikt erin!

Het is alweer vier jaar geleden dat ontwerper Michel den Dulk de Efteling achter zich liet om zijn carrière voort te zetten in Europa Park. Eftelist sprak Michel den Dulk toen hij zich nog maar net in Duitsland genesteld had, toen hij in 2007 zijn eerste darkride voor Europa Park ontwierp, én aan het begin van het huidige attractieparkenseizoen. Europa Park breidde dit jaar uit met IJsland als nieuw parkdeel en de achtbaan Blue Fire. Michel vertelt over de totstandkoming van zijn eerste themenbereich. Michel: 'We zijn iets meer dan een jaar geleden aan een nieuw themadeel begonnen. Er waren verschillende concepten, waar IJsland vorig jaar lente uit is gekomen. Waar nu de huisjes en winkeltjes van IJsland staan lag vroeger de toegangsweg naar het park. Europa Park heeft vijftien hectare aan nieuwe grond gekocht. Daarvan hebben we er nu vier volgebouwd, dus we kunnen nog wel even vooruit. IJsland is nog niet helemaal af. De ingang van Blue Fire wordt nog verplaatst naar het platform bij de looping, en een gedeelte van huidige wachtrij wordt een wandelpad. Het moest natuurlijk allemaal nogal snel gebeuren. Het groen dat nu in de grond gestopt is moet nog wat meer in elkaar gaan groeien. Nu is het nog een beetje een tuintje, heel gecultiveerd. Ik hoop dat ze er gewoon vanaf blijven, en dan komt het wel goed. IJsland mist ook nog een pleintje, en een toilethuisje. Zodra we over een paar weken klaar zijn met IJsland zullen de eerste vergaderingen over verdere uitbreidingen wel weer beginnen. Het is nog even de vraag wat we precies gaan doen, maar de verwachting is dat we hier vlakbij volgend jaar een familieattractie zullen bouwen, in weer een nieuw themadeel. Ik heb alle gebouwen die hier in IJsland staan zelf ontworpen. Het was de bedoeling om een bezoek aan het land te brengen, maar daar was het helaas te druk voor. Om me in de IJslandse architectuur te verdiepen heb ik daarom vooral gebruik gemaakt van boeken en van internet. Wat opvalt is dat de architectuur vrij eenvoudig is. Gelukkig maar, want hiernaast hebben we het Scandinavische dorp al en dat is nogal overdadig. IJsland moest daar voldoende van afwijken. Typisch zijn natuurlijk de golfplaten, zowel op de daken als aan de muren. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. Hier vlakbij zit een militair instituut met een munitieopslag, en binnen een bepaalde cirkel om dat instituut mogen zich geen grote oppervlakten van metaal bevinden. Oorspronkelijk viel Europa Park niet binnen die cirkel, maar het nieuwe stuk grond met IJsland erop nét wel. Uitgerekend op die plek wilden we een themadeel bouwen vol metalen daken! Uiteindelijk hebben we een compromis kunnen sluiten. Drie gebouwen mochten we wél van metaal maken, de rest is van een ander materiaal. Hoewel ik voor de gebouwen in IJsland oorspronkelijk een klassieke inrichting in gedachten had, was de wens vanuit de familie Mack om de restaurants en de shops nu eens vrij modern vorm te geven - dat wilden ze erg graag. Voor mij was dat natuurlijk ook wel aardig, omdat ik zelden iets moderns had ontworpen. Weer eens wat anders. Ik ben vooral tevreden over het restaurant. Als daar 's avonds het licht naar binnen schijnt, als de zon ondergaat, dan zijn de kleuren heel mooi.
En hoewel ik erg hou van klassieke stijlen bleek ik dit ook erg leuk te vinden. Het past wel bij IJsland, het is een vrij modern land. Het was een beetje raar geweest om daar een weelderig Victoriaans interieur in te proppen. Ik heb het dus maar gehouden bij een paar ornamenten met bloemetjes. Aan mijn ontwerpen kun je zien dat ik hier een beetje anders werk dan op de Efteling. Daar deed ik alles met de hand. Dat paste daar ook wel bij de cultuur, Ton van de Ven was er toen natuurlijk ook nog. Ton had niets tegen het gebruik van computers en hij vond het zelfs heel interessant. Er was geen echte weerstand tegen. Maar zelf wilde ik bij de Efteling zo veel mogelijk met de hand doen, en me daar ook eerst in bekwamen... Maar in Europa Park hoef ik daar geen rekening meer mee te houden, en alles moet hier natuurlijk in een heel rap tempo op papier gezet worden. De keuze voor dit themadeel, de naam van de attractie en de thematisering van Blue Fire hangen samen met een uitbreiding die voor 2010 op de planning staat. Met deze tweede fase heb ik zelf niet zoveel te maken, alles daarvan wordt in principe extern ontworpen. In elk geval wordt het thema van Blue Fire dan wat duidelijker. Ik kan er nog niet zoveel over vertellen, maar in principe draait het om een soort zoektocht naar een nieuwe vorm van energie, een heel krachtige energiebron. Je komt in eerste instantie binnen in een oud magazijn: het instapperron. Een Brabants bedrijf heeft voor de kasten in het magazijn een heleboel industriële rommel bij elkaar geraapt en hier en daar zit nog een Nederlands stickertje. Maar dat kunnen die Duitsers hier toch niet lezen, dus hopelijk denken ze dat het IJslands is. Wanneer je met de trein het station uitrijdt kom je terecht in een geheim instituut, waar wetenschappers en onderzoekers aan het werk zijn. Ik heb al met al wel wat ontwerpcompromissen moeten sluiten. Ik had natuurlijk mijn eigen ideeën, maar dit thema stond vast, en ik moest ook rekening houden met de mogelijke sponsor van de tweede fase van het project. Momenteel ben ik binnen Europa Park de enige ontwerper. Dat is qua tijd soms heel lastig, omdat ik me altijd overal mee bezig moet houden. De rotsen, de gebouwen, de interieurs, de uithangbordjes, de kleuren, tot aan de stoelen die in het café staan... Dat maakt het hier moeilijk om ergens echt goed de tijd voor te nemen, en om lang over dingen na te denken. Er is geen ruimte om meerdere concepten uit te werken, er zijn altijd mensen die op je wachten. Desondanks zou ik het niet willen missen. Ik ontwerp ontzettend graag voor Europa Park, en de opdrachten hier zijn heel divers in vergelijking met bijvoorbeeld de Efteling. Toch, af en toe, jeukt het nog wel eens. Dan pak ik een potlood en begin ik te krabbelen. En dan ontstaat er soms zomaar weer een Piecks poortje of torentje. Daar kom ik waarschijnlijk nooit meer vanaf."

Alle artikelen

> Pinokkio in het Sprookjesbos	dossier
> Uit de gesprekken met Eftelist: Henny Knoet	portretinterview
> Polles Keuken	dossier
> Propagandafilm Efteling door Peter Reijnders (1968)	video
> Verbouwing Steenbok	fotoserie
> Het Loonsche Land	dossier
> Aquanura	dossier
> De Nieuwe Kleren van de Keizer	bouwtekeningen
> Uitbreiding Casa Caracol	bouwtekeningen
> Symbolica	dossier
> Dromen met geleende hand	interview
> Rudolphs Muziekboek	artikel
> Er heeft er één honger, hoera hoera!	verslag & fotoserie
> De Sprookjesboom in het Sprookjesbos	dossier
> Baron 1898	dossier
> IJsland, door Michel den Dulk	interview
> Raveleijn, waar raven ruiters zullen zijn	dossier
> Station De Oost	dossier
> Efteling Bosrijk	dossier
> Sprookjesboom op Reis - het vrolijkste kinderfeestje	recensie & verslag
> Eftelist in gesprek met Lex Lemmens	portretinterview
> Foto-excursie Abonnementhouders	verslag & fotoserie
> Dag van het Sprookje 2008	verslag & fotoserie
> Anton Pieck ademde beelden	verslag & fotoserie
> Assepoester in het Sprookjesbos	dossier
> Peter en de Vliegende Autobus	recensie & verslag
> Jarige Fakir op bezoek in de Keukenhof	verslag
> De Assepoestersuite	verslag & fotoserie
> Michel den Dulk over Abenteuer Atlantis	verslag & interview
> Alles over De Vliegende Hollander	dossier
> Pretpark Nederland	recensie & interview
> Eftelist in gesprek met Michel den Dulk	portretinterview
> Uitbreidingsplannen Efteling Hotel	bouwtekeningen
> De vijftigste verjaardag van Ezeltje strek je	verslag & fotoserie
> Maarten Hartveldt vertelt	interview
> Afscheid van de Kurketrekker	fotoserie
> Het Meisje met de Zwavelstokjes	dossier
> Sfeerschetsen Anton Pieckplein	bouwtekeningen
> Achter de schermen bij het Spookslot	fotoserie